Menadżer w spódnicy, czyli słabości są naszą siłą

Kobiety odnajdują się znakomicie w pracy zawodowej i to na różnych stanowiskach. Dzięki swoim naturalnym umiejętnościom i predyspozycjom oraz cechom psychofizycznym są kreatywne, pracowite a ich praca jest bardzo wysokiej jakości. Są również cenionymi i uznanymi menadżerkami.

Kobiety umieją stworzyć przyjazną atmosferę i zdecydowanie bardziej niż płeć przeciwna łagodzą miejsce pracy. Mają problemy natomiast w obszarze równości szans i ścieżki rozwoju kariery, ale o tym przy innej okazji. Jednak coraz częściej są postrzegane jako partner w obszarze rozmów i procesie podejmowania decyzji. Jednak muszą ciężko pracować, aby udowodnić, iż są kompetentne do zajmowanych stanowisk, zwłaszcza wysokiego szczebla.

Wraz z upływem lat podejście do kobiet menadżerów w sektorze znacząco się zmieniło. Wynika to z podejścia samych kobiet. Nakładają one nacisk na wykształcenie i kompetencje, nie stawiają siebie w roli pokornej i cichej kobietki, tylko mocno i stanowczo wyrażają opinie i bronią swojego stanowiska w sytuacjach spornych. Cenione są na rynku pracy za umiejętność realizacji wielu zadań równocześnie, za inicjatywę i innowacyjne podejście do zadań.

Wiadomym jest, iż kobiety różnią się pod wieloma względami od mężczyzn w kontekście ich cech psychologicznych i predyspozycji do określonych zawodów. Kobiety są bardziej wrażliwe na potrzeby innych, pracują nad pozytywnymi relacjami w organizacji. Są ufne i towarzyskie, przejawiają duży ekstrawertyzm i otwartość na nowe znajomości. Chętnie wprowadzają do organizacji nowe osoby - w procesie on boardingu lub zwyczajnie dzielą się wiedzą o firmie. Decyzje ich są przemyślane i przedyskutowane z wieloma współpracownikami bo liczą się one ze zdaniem innych i je szanują. Ich cechy i zdobyte doświadczenie zawodowe, umiejętności godzenia wielu obowiązków jednocześnie, jak również cechy wynikające z płci, bezpośrednio wpływają na to, że właśnie kobieta jest niezwykle pożądana na rynku pracy.

Osobowość menadżera ma istotny wpływ na organizację i jej funkcjonowanie. Efektywność firmy zależy od kadry zarządzającej i jej wpływu na pracowników. Budowanie długoterminowych relacji z otoczeniem–klientami i dostawcami–jest kolejnym aspektem, w którym wiele zależy od osoby wchodzącej w interakcje. Potencjał menadżera może zostać rozwijany lub wręcz odwrotnie–stłumiony. Mężczyźni mocno skoncentrowani na celu, skupieni na rywalizacji z obsesją sukcesu i zwycięstwa agresywnie podejmują ryzyko. W dążeniu do posiadania władzy i chęci wygrywania podejmują niejednokrotnie decyzje niekorzystne dla organizacji. Dla mężczyzn współzawodnictwo oznacza również walkę o większe zarobki. Koncentrują się tak mocno na pieniądzach, że zapominają o budowaniu relacji i tworzeniu przyjaznego środowiska pracy.

U kobiet motywacje finansowe nie odgrywają pierwszoplanowej roli. Skupiają się one na samorozwoju, budowaniu relacji z pracownikami i spełnieniu zawodowym.

W firmach prowadzonych przez kobiety zaobserwować można dobre relacje pomiędzy pracownikami, a kobiety menadżerowie instynktownie wyczuwają, który pracownik potrzebuje wsparcia, zachęcają i inspirują. Zarządzają również na bazie ekonomiki gospodarstwa domowego–roztropnie i eliminują marnotrawstwo. Są wrażliwsze niż mężczyźni i myślą kontekstowo. Mają również szersze spojrzenie na organizacje, dostrzegają różne jej aspekty i zagadnienia.

W zmieniającym się otoczeniu ważną umiejętnością jest zbieranie i przetwarzanie danych. Przewidywanie różnych kierunków działania oraz intuicyjne podejmowanie decyzji są domeną kobiet. Również radzenie sobie w skomplikowanych sytuacjach i ujmowanie problemów w kontekście społecznym powoduje, iż kobiety menadżerki świetnie radzą sobie w zarządzaniu organizacjami i kierowaniu pracownikami.

Siłą kobiet jest podejmowanie decyzji poprzez ludzki wymiar. Będąc wrażliwą i moralną czasami wolniej podejmują decyzje, jednak są to decyzje lepsze z punku widzenia organizacji postrzeganej przez pryzmat zasobów ludzkich. Kobieta menadżer ma przewagę dzięki swym interpersonalnym zdolnością. Zachęca i motywuje pracowników, włączając ich w sprawy organizacji oraz w proces podejmowania decyzji. Chętnie dzieli się wiedzą i deleguje zadania. Wszystko po to, aby zwiększyć zaangażowanie zespołu w projekty. Buduje wzajemne zaufanie wśród pracowników, słucha i motywuje do działania, doradza i pomaga. Dzięki temu ma też kontrolę nad tym, co dzieje się w organizacji. Może zapobiegać konfliktom i rozwiązywać spory. Jest menadżerem partnerem i przyjacielem.

Kobiecego stylu kierowania nie można się nauczyć. Wynika on z cech płci i genów.

Izabela Solarek - menadżer w spódnicy:)